Nguri-uri Kabudayan; Ajar Basa Jawa 2


Ini adalah lanjutan tulisan saya sebelumnya mengenai Nguri-uri kabudayan ; Ajar basa Jawi

Tegesipun pharagraf 2 lan 3 inggih menika :

Ngupaya wekdal badhe nggunaaken kabisan kanthi migunaaken polatan sumeh wekdaling pangandikan, subasita, dados agemanipun sedaya ingkang badhe ngginaaken tata krami emanipun mboten kalebet ing pranatan pamarentah.

Kanthi pawadan penggalih ingkang lebet mawi dhasar raos pangraos jembaripun kados seganten ingkang tanpa pagut bebasan pindha sekar ingkangmaca warna, datan saged kawawa lan pindhaning sang sitaresmi rawuh manuhara sabda pangandikanipun upamiya ginambaraken pujangga, resi, wasi paring pangandika sasat mangertos sakderenging winarah. Mula pangandikanipun saged ngemenaken dhateng manahipun kawula saknegara.

Lajeng kesimpulanipun :

pharagraf 2 : Yen wong ngomong kudune ulat sumeh, basa sopan santun, wasis (pinter), subasita (sopan santun/unggah-ungguh), tata karma minangka sanguine pasrawungan.

pharagraf 3 : Pitedah, piker lan pambudidaya kawruh lan ngilmi sageda kangge sangu pasrawungan kados hajeging mandira ngrembuyung hangayomi sagung dumadi sikap sifate nirua pandhita kaya resi wasi, pujangga lan lan dwija (guru).

Basa Jawa sepertinya mudah tetapi sangat rumit, terlebih jika sudah termasuk bahasa jawa Krama maupun bahasa kawi. Lebih rumit lagi.
Meskipun begitu bahasa jawa atau bahasa daerah pada umumnya harus tetap dilestarikan karena itu termasuk kearifan lokal masing-masing tempat yang mencirikan masing-masing tempat itu. bagimana melestarikannya, dengan tetap menggunakannya ketika ada kesempatan. đŸ™‚

Author: diankp

pembaca buku; penonton film, anime, drakor; peminum kopi

Leave a comment